Pornografia

Od liceum byłem bawidamkiem. Wolałem po stokroć towarzystwo dziewczyn. Koledzy żyli w świecie równoległym. Chcieli pić gorzałę i grać w piłkę. Podobały im się dziewczyny z klas niższych i wcale nie mam na myśli rocznika. Musiały być piersiaste i mieć to, czego akurat ja niespecjalnie trawię - pewien rodzaj prostactwa mianowicie. Niestety, takich była widoczna większość. W idiotycznej skali IQ to coś około 40. Poziom orangutana w zalotach. Łatwe i chętne do zabawy. Oblanej Żytnią i Patykiem Pisanym winem prostym, niczym gardła pochłaniające owe paskudztwo. Ja pisałem kretyńskie wiersze i zaczytywałem się "Paragrafem 22" doświadczając orgazmu przy "Ciemnej Stronie Księżyca" Pink Floydów. Wgryzałem się bezskutecznie w książkę p.t. "W poszukiwaniu Straconego Czasu" i "Ulissesa" Jamesa Joyce'a. Pozowałem na artystę. Wpychałem sweter w spodnie i czułem się dowartościowany. Żal dupę ściska. Przebudziło mnie pewne zdarzenie w tramwaju. Dzień wcześniej kupiłem sobie spodnie, które należy opisać. Od kolan w dół były gładkie, wyżej przeistaczały się w sztruks, były czarne i chyba w kształcie dzwona. Dumny jak paw wpełzłem w nich do tramwaju i z ust dwóch, podróżujących za mną dziewczyn, usłyszałem: Taki ładny chłopak, a w takich brzydkich spodniach...
O ile z pierwszą częścią zdania zgodziłem się łatwo, o tyle druga zamordowała poczucie własnej wartości o setki punktów poniżej zera i na najbliższym przystanku wróciłem pędem do domu aby się przebrać. Doświadczając znanej kobiecie traumy spotkania identycznej sukienki na ciałku innej - zrozumiecie o co mi chodzi. Kobiety...
Mój blog to takie miejsce, w którym zawsze publikuję cząstkę siebie starając się nie odkrywać podstaw. Taka żałosna wersja aktorstwa. Pewnie są tacy, którzy to zrozumieją. Nie warto odkrywać pewnych rzeczy, bo zrobi się zwyczajna pornografia.