bizarre foods

Tak sobie myślę, że to bałaganiarska gospodarka zasobami Bałtyku owocuje dziś kosmicznymi cenami ryb. Kiedyś najtańszą rybą był przepyszny wędzony dorsz, którego uwielbiałem od zawsze. Kupiłem sobie dziś wędzonego dorsza i mam gdzieś całą resztę wiktuałów z lodówki, bo smak dzieciństwa pozostał dokładnie taki, jaki pamiętam. Trudno mi się powstrzymać, aby co dziesięć minut nie otworzyć lodówki i odłamać sobie kawałka łuskowatego mięska, od którego lepią się palce. W sumie to nawet nie jest taki drogi, bo za pokaźny kawał ryby dałem jedynie dziewięć złotych. Jakoś, w moich okolicach, wędzonych dorszów nie widuję zbyt często i dlatego nie jadam.
Ma to swoje zalety.
W czasach, w których magnetofony były już ogólnie dostępne i można było nagrywać muzykę z radia, miałem kolegę, który z uporem maniaka, nie chciał go kupić i wszyscy pytaliśmy dlaczego?
- Przecież możesz nagrywać co lubisz i słuchać tego do bólu!
- Ale wtedy za szybko mi się to znudzi!
Tak właśnie rozumiem swój apetyt na dorsza.
Wszyscy mnie krytykują, że nie jadam frutti tutti. Zawziąłem się, że będę próbował tych wynalazków. Mam w lodówce "Paluszki z Surimi" o smaku krabów, z reklamą, jakoby były idealne jako przekąska. Przekąsiłem jeden centymetr takiego paluszka... Zero smaku. Po pół godzinie wsadziłem do paszczy jeszcze trzy centymetry. Międlę i międlę... Kreda z cukrem. Idealna przekąska do czego? Na litość boską! Co się zakąsza posłodzoną kredą? Wody płodowe?
Nie poddam się jednak tak łatwo i jak minie mi wstręt do krabowych paluszków - zacznę eksperyment od początku.
Jest taki gostek, Andrew Zimmern, który podróżując po świecie, próbuje jeść wszystko to, co ogólnie uważane jest za ohydę, i na widok czego nasze wątroby dostają ataku kaszlu. Nawet lubię oglądać jego programy. To taka forma masochizmu.

Dla każdego coś pysznego. No, niech to sobie będzie najsmaczniejsze na świecie, ale ten wygląd... Ja nie umiem się przełamać.
A teraz coś z polskiego menu...

I co wolicie?