Próbuję czasem zrozumieć niezrozumiałe.
Nie są to wprawdzie częste próby, bo nie lubię bezproduktywnie przewracać się nocami po łóżku marząc o spotkaniu pani profesor Wilczur, styczniową nocą, w środku Borów Tucholskich, a Pospieszalskiego, w mojej ulubionej męskiej toalecie klubu "Cocomo", ale znów... czasem nie mogę się powstrzymać...
Okazja na moją dzisiejszą nieprzespaną noc objawiła mi się pod postacią rozmowy, wyżej wymienionego już kabotyna, z faszyzującym ex księdzem Międlarem.
Niby obaj jawią się opinii publicznej chrześcijanami, ale jakież to dwa bieguny tej samej religii!
Pierwszy, sponsorowany z bulterierowej tacy i obrońca uciśnionych biskupów...
Drugi - młodzik, owładnięty miłością do bliźniego swego, pod warunkiem, że nie są to geje, Niemcy, rowerzyści, masoni, sprzedawcy pizzy, bankowcy, pingwiny z Madagaskaru, budowniczowie piramid, lekarze, policjanci, kobiety lub mężczyźni. Jeżeli kogoś pominąłem to przepraszam...
Czy ta rozmowa warta była słusznej porcji moich nocnych polucji!
Nie była warta!
Zmarnowałem osiemnaście minut z mojego jedynego życia, na wysłuchanie porcji bełkotu dwóch zaciećwierzonych pajaców, z których każdy, za wszelką cenę, chciał nas przekonać jaki z niego kutas.
Przekonali mnie obaj. Dziękuję.
Międlar powinien zostać wybrany na papieża! Piorunem rozwali kościół i nareszcie będziemy mieć z nim spokój.
Jan Franciszek (sic!) Pospieszalski, powinien zaś szybko zrzucić garnitur, wdziać od razu purpurę, bo jego rodzinne klejnoty potrzebują natychmiastowego przewietrzenia.
Nie tylko klejnoty...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz